Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Boks. Wspomina Sławomir Nowicki, były zawodnik i trener Sokoła Piła. Zobaczcie też zdjęcia

Redakcja
Sławomir Nowicki (z lewej) podczas swojej trenerskiej pracy wychował wielu utytułowanych zawodników. Jednym z nich jest stojący obok Dawid Michelus
Sławomir Nowicki (z lewej) podczas swojej trenerskiej pracy wychował wielu utytułowanych zawodników. Jednym z nich jest stojący obok Dawid Michelus Wiesław Szmagaj
Sławomir Nowicki jest wierny WKS Sokół Piła od ponad czterech dekad. Najpierw, od 1979 roku był przez 16 lat zawodnikiem tego klubu, a od 1994 roku trenerem. W obu rolach sprawdził się, odnosząc sukcesy

Pochodzi z Wapna. Po zapadnięciach ziemi w tej miejscowości przeprowadził się wraz z rodziną do Margonina, a krótko po tym do Piły.
- Byliśmy gnębieni jako „Wapniaki” - zdradza Sławomir Nowicki. - Żeby bronić się przed zaczepkami zacząłem trenować boks. Byłem wtedy w siódmej klasie szkoły podstawowej. Nikt mnie do tego nie namawiał, a dużego wyboru dyscypliny wówczas nie miałem. Boks był najbardziej popularny w Pile i stał na niezłym poziomie. Wcześniej nie uprawiałem wyczynowo żadnego sportu, choć byłem dobry w biegach przełajowych. Boks mnie do tego czasu nie interesował. Jedyny kontakt z nim miałem mieszkając w Margoninie, kiedy to w hotelu na fotelach były takie wielkie „łapy”. Zakładaliśmy je na ręce i walczyliśmy.
Jako początkujący pięściarz pojechał do Konina na mistrzostwa okręgu. Miał wówczas stoczone zaledwie trzy walki, a pokonał zawodnika, który miał na swoim koncie 33 pojedynki. Wygrał te zawody i to go zachęciło do dalszego uprawiania boksu.
- Wówczas uwierzyłem w siebie - nie ukrywa. - Mój trener, Jan Kowalski, powiedział mi wtedy, że nadaję się do boksu. Zachęcał, żebym chodził na treningi. Można powiedzieć, że po tym pierwszym sukcesie byłem już kimś. Koledzy przestali mnie nazywać „Wapniakiem”. Chwalili się innym, że mnie znają. Nie ukrywam, że był to punkt zwrotny w mojej pięściarskiej karierze.

Postawił na ligę

Sławomir Nowicki szybko zadebiutował w lidze, która wówczas miała swoją markę. Miał zaledwie siedemnaście lat, a już zmagał się na drugoligowych ringach. Szło mu nadspodziewanie dobrze, bo wygrywał walkę za walką. Przez trzy lata był niepokonany. W Pile stał się idolem, zbierając podczas swoich występów burzę oklasków.
- Od wieku juniora do seniora byłem praktycznie w kadrze Polski - wspomina. - Indywidualnie nie zrobiłem wielkiej kariery, bo zawsze chciałem być ligowcem. Kto wie czy nie zdobyłbym medalu na międzynarodowej imprezie czy został olimpijczykiem gdybym miał inne priorytety. Nie byłem bowiem gorszy od pięściarzy, którzy reprezentowali Polskę. Dla mnie liczyła się tylko tylko liga. Za każdą wygraną walkę otrzymywałem wynagrodzenie, a poza tym zyskiwałem uznanie w oczach kibiców. Nie żałuję takiego podejścia.
Nie jeździł nawet na Mistrzostwa Polski Seniorów. Tylko raz się zdecydował wziąć udział w tej imprezie i zdobył brązowy medal. A mogły być jeszcze lepiej, gdyby nie pewne okoliczności.
- Zawsze chciałem startować w Pile - wyznaje. - Miałem różnego rodzaju propozycje zmiany klubowych barw. Mogłem reprezentować Czarnych Słupsk czy występować w śląskiej drużynie. Jednym z powodów było to, że poznałem w Pile dziewczyną, która została moją żoną. Poza tym Sokół Piła był klubem wojskowym, a ja wiązałem swoje życie z wojskiem. Nie ukrywam, że chodziło m. in. o wcześniejszą emeryturę. I na niej obecnie jestem.

Czeska gruba kasa

Zaczynał w lidze w wadze piórkowej, a później doszedł do wagi lekkośredniej. Walczył z wieloma utytułowanymi zawodnikami. Przegrał wprawdzie z mistrzem świata, ale jako jedyny w Polsce pokonał w ligowym pojedynku Rosjanina, reprezentującego Miedź Legnica. Boksował z Janem Dydakiem, medalistą olimpijskim, z mistrzem Polski Józefem Gilewskim i wieloma innymi pięściarzami mającymi na koncie mistrzowskie medale.
W czasach kiedy Sławomir Nowicki był zawodnikiem boks miał w Polsce charakter amatorski. Nie zarabiano wielkich pieniędzy, choć najlepsi mogli liczyć na pieniężne gratyfikacje. Zdarzały się jednak wyjątki.
- Kiedyś za grubą na tamte czasy kasę boksowałem w Czechach - zdradza. - Było to spotkanie ligowe, a moim przeciwnikiem był czeski, czarnoskóry zawodnik. Zaatakował mnie na początku walki, ale przetrzymałem jego ofensywę. Kiedy się „wystrzelał” to przystąpiłem do ataku i nie miał on nic do powiedzenia. Kibice bili mi brawo. Zostałem wówczas wypożyczony na jeden mecz i dobrze zarobiłem. Ale był to wyjątek.
Sławomir Nowicki był zawodnikiem walczącym technicznie. Jego lewa prosta wzbudzała podziw widzów. W ringu stoczył 196 pojedynków, z których dwa zremisował i tylko 30 przegrał. W pozostałych triumfował.

Trener z sukcesami

Pod koniec kariery, kiedy zespół ligowy Sokoła Piła przejął Zawisza Bydgoszcz, boksował w tym klubie. Tam jednak nie zachowano się fair. Kiedy w lidze przeciwnik był mocny przeciwnik wystawiano Sławomira Nowickiego, a kiedy rywal był łatwiejszy miejscowego zawodnika. To go irytowało. Postanowił zakończyć karierę zawodniczą.
Zrobił kurs trenerski i zajął się w pilskim Sokole pracą szkoleniową. Wtedy jeszcze pracował w tym klubie trener Jan Kowalski.
- Powiedział mi, że jeśli ja się zajmuje pracą trenerską to on może zrezygnować - wyjaśnia Sławomir Nowicki. - Dodał, że na pewno to dobrze pociągnę. To mnie dodatkowo zmotywowało do pracy.
Sukcesy trenerskie przyszły szybko. Już w 1994 roku Grzegorz Osik zdobył medal na Mistrzostwach Polski Juniorów. Potem brylował Krzysztof Rogowski, uczestnik mistrzostw świata i Europy, mający na swoim koncie medale mistrzostw Polski i Unii Europejskiej. Po nim byli następni: Robert Ostaszewski (medale mistrzostw Polski, uczestnik mistrzostw Europy), Arkadiusz Turlewicz, Tomasz Michelus, Krystian Romel i wreszcie Dawid Michelus. Ten ostatni był medalistą Młodzieżowych Mistrzostw Świata oraz Młodzieżowych Igrzysk Olimpijskich oraz dwunastokrotnym mistrzem kraju w różnych kategoriach wiekowych.
W 2010 r. Sławomir Nowicki został najlepszym trenerem Polskiego Związku Bokserskiego. Trzykrotnie zwyciężał w plebiscycie Tygodnika Pilskiego na Trenera Roku (2010, 2013 i 2015 r.) Posiada tzw. gwiazdkę AIBA, uprawniającą do sekundowania na największych imprezach bokserskich.

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Powrót reprezentacji z Walii. Okęcie i kibice

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na pila.naszemiasto.pl Nasze Miasto